GANİMETTEN ARTAKALAN

Nerede olsa seslenilince uzaktan duyar

Biz; her hesabın sonunda kuşkulu sayılar bulan,

Yeni elbiselerle gelip bayramın kapısında kalanlar.

Seyircisi, sahnedekilerden azdır oyunumuzun

O’nun çıkardığı yangın,

Masada tek kalmış bir dalgınlıktan başlar

Utandırır mücevherlerin

İnsana dokunduğu yerleri

Topladığı meyveleri üleştirirken avuçlara

Benim payıma gökte kızışmış taşlar düşer

-Ayakkabısının ipleri sıkmış bileklerini

 Belki cephe gerisinde savaş hazırlıkları

 Ya da akşamın seçkin davetlisi-

Ben göz ucuyla, ben üstünkörü

Ben elde kalan uğraştığı rakamlarda

Örtüyü aralayınca bizi çiçekle karşılar ölüler

Yıkılmış medeniyetler görünür sildiğim aynalardan.

O’nun kaybettiği anahtar,

Gecenin kilidini açar bana.

Bizim çeşmemizden kireç ve pas akar

Yaya yolcular,

Su içerken O’nun ırmaklarında

Şimdi, uyanır uyanmaz

Yol uğultusu, elektrik ve reklamlar

Sabah;

Bekleyerek geçiştirilen bir sancıdır otobüs duraklarında

(DİL VE EDEBİYAT DERGİSİ 90)