CEPHE

Korkardım karanlıktan da alıştım artık cinlerine

Yaranı, uzun savaşlara gitmeden önce bilmezdim

Kalbimi tam tutuyorum şimdi, dokunmuyor arsızlığın

Islık çalmayanlardan içli şarkılar beklerdim önceleri

İnsan, çat kapı kurtarılır sanırdım

Müjdeyle gittiğim yerden başım eğik dönüyorum

Hatıra diye şimdi sana atılan taşları topluyorum yerden

Hırsızlığıma göz yuman sokakları anmıyorum artık

Bir heves yürüdüğüm ışıklardı, yokuşu görmezden geldiğim

Dualarla çözülürdü başıma musallat olan gençlik

Yolun sonunda, akşamları eve dönmediğimiz şehirler vardı

Kimle yalnızsan bana zul gelir kalanlar

Koştururum ovalarında, uğultuluyum çoktandır

İlkin, şehri çatlatan bir ağrı olarak girdin içime

Bir koşu kızışmış göğsümü dayadığım serinlik

Hatırlayınca iştahım kesilip kalkardım sofradan

Benzin, yüzüme bilmediğim renkler sunardı da

Geceye sığmazdı benim baktığım karanlıklar

Başkasına baktığının nazarı da bana değer

Gökyüzünden öğrendiğimi duvara karşı tekrarlayarak

Her yenilgiden sonra buluşmak üzere çekildiğim yer

Kandır beni suçu üzerime kalacak oyunlara

Akatalpa 180