YAYA YOLCU-I

I

Kabuktu hır çıkaran, kabuktu silah bırakan

Antlaşmayı bozan kabuktu, nöbette uyuklayan

Seni görünce kendini bıraktığı yerde bulan biz

Dersteki uğultu kabuktu

Yürürken zincir sesleri gelirdi koridordan

II

Sesleri kulaklarıma

Zincir şıngırtılarıyla gelen dünya

Dün ateş yakarken ovalarında

Şimdi telefonda donuk bir sestir insan

Yürüyen bir karaltıdır ışıksız koridorlarda

Oysa önceden

Sen ne getirdiysen

Yalnız o olurdu sofrada

Azını içip çoğunu döktük, odun çiğnedik doyduk

Gökten sofra indirilen bizdik, yemek seçen kabuktu

III

Kaç kere dikildiği artık unutulmuş söküktür kabuk

Kabuk yıkana yıkana rengi atmış bir elbise

İzmit’ten yola çıkmış yükü çürüktür

Kabuk şeriattan yanadır erenler meclisinde

İçerde, artık yalnız molalarda hatırlanan bir yemin

Şerbeti acı buldum, rengi soluk, söylenenleri yavan

Bana şeker dilinden dökülendi canım efendim

IV

Kabuk çatlayınca içeri sızan senin ışığındır

Çeşme sırasında ne beklediğimi unutturan

Bu asfalt yollardan ancak kabuk gideceği yere varır

Ben geçen kervanları sayıyorumdur Yemen’de yoksam