YAYA YOLCU-II

                         Reşad Halife’ye…          

                         Köpük, kaybolup gider; ancak insanlara yarar veren ise yerde kalır.*

I

Köpüktü tarla yakan, köpüktü peçe yırtan

İşmar eden köpüktü, duvarlara ağlayan

Çölde uyuduğum zaman yüzümde biriken kumlar

Bahçe lambası yanınca suskunlaşan dünya

Çarşaflar katlanırken kapı çaldığında

Yatıya gelen hüzün köpüktü

II

Dünya kovandı uğuldadım

Beşe aldığımı üçe sattım

Halk pazar kurmuş

Ben arifler dükkânı sandım

Ay oldum dolandım ışıklar kapanınca

Gece hışırdayan çalılar

Patikalardan kollarımı kanatarak yürürdü

Hafifledikçe terazide ağır basan bizdik

Tartıda hile yapan köpüktü

III

Köpük tutukluk yapan bir silahtır Yemen Çölü’nde

Dernek’te can sıkıntısı, mevzuatta değişiklik, kilerde toz

Köpük kötü çıkmış sonbahar fotoğraflarıdır yüzümde

Yıldırımın düştüğü yerde, içerde

Kardaki izleri takip edenler

İzbelerde üşür bulurdu seni

İç çeken köpüktü

İncil’in mezmurlar bölümünde

IV

Köpük kendini attı geriye su kaldı

Güneşlere serildin mi

Atın evimin yolunu kendi başına bulmuş

Açıklarda vuruldun mu

*Rad Suresi, 17. Ayet.