29 Nisan 2016 Cuma

GÜL UĞULTUSU

Güneş battı
Ölüyor bulutlar
Sevgilim çorba yapmış
Dışarıda sonbahar

Kapatıp pencereyi oturmuş
Yüzünde binlerce çocuk
Çalıp kapıyı giriyor içeri
Elinde pamuk şekeri bir mutluluk

Ben sakalımın ucunda
Okşuyorum yanaklarını
Küçükçe sokuluyor karnıma
Beyaz bir bulut gibi ayakları
                  
Hüzün şarkıda kaldı
O’ndaymış bütün mutluluk
Eğil de öp alnımdan
Deniz kokuyor ortalık

GÖKYÜZÜ ANILARI

-Sen hep yanlış sayardın gemileri
 Konuşurken dinlenmemiş
 Bir çocuk kızgınlığıyla
 Doğruyu söylesem
 Küsüp gidecektin-

Işıklar örtüyor
Aklında çakan şimşeği
Bu deli zırvası kanunla hapsedilmişsin

Yenik geri dönüyorsun
Elbisende rüzgar izi
Ne zaman havalansa kuşlar
Bir silah sesinin ağrısını
Dizlerinde duyuyorsun

Yenik geri dönüyorsun
Kalbini sürüyerek
Geçtiğin yollara

Her ilgide sınırsız bir aşk yarattın kendine
Bir zaman saçlarını dinlendirdiğin omuzların vardı
-Oyuklarını kabzalarla doldurduğun-

Kirlettin
O emirsiz bakan dağları

Geri dönüyorsun
Aksayarak bilmediğin aynalarda

Dizlerindeki gamze
Eski bir savaşta seken kurşunun hatırası

Akatalpa 161