YAYA YOLCU-II

                         Reşad Halife’ye…          

                         Köpük, kaybolup gider; ancak insanlara yarar veren ise yerde kalır.*

I

Köpüktü tarla yakan, köpüktü peçe yırtan

İşmar eden köpüktü, duvarlara ağlayan

Çölde uyuduğum zaman yüzümde biriken kumlar

Bahçe lambası yanınca suskunlaşan dünya

Çarşaflar katlanırken kapı çaldığında

Yatıya gelen hüzün köpüktü

II

Dünya kovandı uğuldadım

Beşe aldığımı üçe sattım

Halk pazar kurmuş

Ben arifler dükkânı sandım

Ay oldum dolandım ışıklar kapanınca

Gece hışırdayan çalılar

Patikalardan kollarımı kanatarak yürürdü

Hafifledikçe terazide ağır basan bizdik

Tartıda hile yapan köpüktü

III

Köpük tutukluk yapan bir silahtır Yemen Çölü’nde

Dernek’te can sıkıntısı, mevzuatta değişiklik, kilerde toz

Köpük kötü çıkmış sonbahar fotoğraflarıdır yüzümde

Yıldırımın düştüğü yerde, içerde

Kardaki izleri takip edenler

İzbelerde üşür bulurdu seni

İç çeken köpüktü

İncil’in mezmurlar bölümünde

IV

Köpük kendini attı geriye su kaldı

Güneşlere serildin mi

Atın evimin yolunu kendi başına bulmuş

Açıklarda vuruldun mu

*Rad Suresi, 17. Ayet.

YAYA YOLCU-I

I

Kabuktu hır çıkaran, kabuktu silah bırakan

Antlaşmayı bozan kabuktu, nöbette uyuklayan

Seni görünce kendini bıraktığı yerde bulan biz

Dersteki uğultu kabuktu

Yürürken zincir sesleri gelirdi koridordan

II

Sesleri kulaklarıma

Zincir şıngırtılarıyla gelen dünya

Dün ateş yakarken ovalarında

Şimdi telefonda donuk bir sestir insan

Yürüyen bir karaltıdır ışıksız koridorlarda

Oysa önceden

Sen ne getirdiysen

Yalnız o olurdu sofrada

Azını içip çoğunu döktük, odun çiğnedik doyduk

Gökten sofra indirilen bizdik, yemek seçen kabuktu

III

Kaç kere dikildiği artık unutulmuş söküktür kabuk

Kabuk yıkana yıkana rengi atmış bir elbise

İzmit’ten yola çıkmış yükü çürüktür

Kabuk şeriattan yanadır erenler meclisinde

İçerde, artık yalnız molalarda hatırlanan bir yemin

Şerbeti acı buldum, rengi soluk, söylenenleri yavan

Bana şeker dilinden dökülendi canım efendim

IV

Kabuk çatlayınca içeri sızan senin ışığındır

Çeşme sırasında ne beklediğimi unutturan

Bu asfalt yollardan ancak kabuk gideceği yere varır

Ben geçen kervanları sayıyorumdur Yemen’de yoksam