ULAK

Okulunu değiştirmiş çocuklar senden sonra

Kızlar, korktukları yerlere erkeklerle gitmişler

Falcılar saklamış bildiklerini

Eve erken dönerdin dışarıda yanıldığından

Aydınlık yüzlerin olanımızı çoğaltırdı

Bereket bulduk mutsuzluğunda

Sayılmamış yıldızlardı bir gece gökyüzünden caydığın

Zamanı bilenlerin uğursuzluğuymuş geç kalman

Nerede olduğumu kaçırdığım duraklardan anladım

Gençliğim, ışıklarını kapatıp da geçerdi içimden

Bana, uzaklarda adres sorduran yabancılara

Bakınca dünyada başıboş kalmam

Mutluymuş gibi sokağa ayakkabılar giyip çıkardın

Tok gelirdin dışarıdan saçına yorgunluklar kondurup

Evden uzaklaştıkça çocukların içine düşen kuşku

Ne çabuk büyüdü sorusu annelere

Asfalt biterdi sende, dağ yollarına başlardım

Dünyanın haline sapa kalır içinden geçenler

Adını saklardı çiçeklerin güzelliklerinden utanıp

Anladığın dilde oku, oku ki sorular sorayım

Alameti beklenen günün, iyi hayaletlerin arkadaşı

Yangın çıkarmayacak unutkanlıklardan bize hayır yok

Akatalpa 174

KARŞILIK

Bakınıyordu bahçe bahçe

Yüzünde akşamüstü turuncusu

Ellerindeki bu çocuk kokusu

Beni ona çağırdı

Ben de

Eskimesin diye tuttuğu çiçek

Topladım bütün yazları

Avucuna koydum

TÖREN KIYAFETİYLE PROVA

-Artıktır dünya bize

  Saat yanımızda işlemez

  Lambaların oyunu karanlığımız kadardır

  Yıldızlar dilimizi bilmez-

Senin soluduğun karanlık buğulandırır akşamı

Sen gözden kaybolunca hatırlanır kuytular

Elimde yerden aldığım bir dal

Geçecek yolcuları bekler, ırmak kenarlarında oyalanırım

Çatında tıkırtılarla yürür gökyüzü

Benim için, hastane kantinlerinde sıraya girmiştir korkular.

Sana atılan taşlarla yükselir şehrimizin surları

Senin kovulduğun kapılardan inilir sığınaklara

Sabahın mahmurluğuyla görmezden gelinir savaş,

Akşamları, soğuk selamlaşmalar lojmanlarda.

Mağaraların serinliğinden

Ceplerinde ısınmış taşlarla dönebilir insan

Umutsa hepten kaybedilebilir, bir evrak alışverişi sırasında.

Senin yükünle hafifledi sırtımda taş, omzumda çanta

Takasa girmeden döndüm bu kuşkulu ticaretten

Sen de, bembeyaz elbisenle çatlatıp vitrinlerimizi

Lambasız şehrinle, ışıklarımızın foyasını ortaya çıkarma.

-Benden duymuş olma

 Dünya renklendikçe gözümün karardığını

 Sofrada, karşıma oturmuşken beklenen misafir

 Beni, ırmak kenarlarında, kendi kendime konuşturma.

(Lacivert Öykü ve Şiir Dergisi 70)