YAYA YOLCU-III

 
I
 
Tortuydu taş atan, tortuydu uğuldayan
İhbar yapan tortuydu, üstümüzü arayan
Kolcuları atlatıp güneşlere serildiğin zaman
Şehirde bıraktıklarını ganimet sayan tortuydu
İnceydin, dal gibiydin, közü karıştırırken dalgın
Pazarlıkçı tortuydu, seni bir soysuza satan
 
II
 
Bilmiyoruz geçen hüzün müydü
Gıcırdayan ahşaplardan
Eve durgunluk
Boş kavanozlardan mı yayıldı
Bilmem neden ibrik soluk, muşamba ağır
Boyalıydı kunduram
 
Davut’a ilk, halkından yoksul bir çoban soruldu
Sendin uzak krallıkları takvaya çağıran
Önce kârını hesaplayan tortuydu
 
III
 
Çiçek, konuşmaya renginden başla
Uçaklara yapraklarınla karşı koy
Tarlalarınla bombalara
Savaş bitene dek sakla vurulduğunu
Ve hangi cüzde kaldığını unutma
 
Tortuyu asan ile kazıdın
Mum yaktın karartma akşamlarında
Son güne bıraktığın bir angaryaydı dünya
Otlarını yolarak yürüdüğün
 
IV
 
Ay çıktı, tortu çatladı
Örtülerini temizledin mi
Yerini, üstünde açan çiçeklerden tanıdım
Vakit sabah, uyandın mı